Zabłądziłam

NOWY GŁOS W PROZIE POLSKIEJ

To współczesna powieść obyczajowa, przy której wzruszą się córki, matki i babcie.

Wciągająca jak filmowa historia, przejmująco napisana, psychologicznie przekonywująca opowieść o szesnastoletniej Majce, o jej wchodzeniu w dorosłość, o dojrzewaniu, o pierwszej miłości, o dorastaniu do miłości, także fizycznej; o lękach i niepewności, o radzeniu sobie z demonami przeszłości (traumatyczne doświadczenia samobójstwa rodzeństwa) i niełatwą „dorosłą” teraźniejszością (depresja rodziców, niechciana ciąża), o odpowiedzialności, popełnianiu błędów i ich mozolnym naprawianiu. O wielkiej pozytywnej sile i energii, jakie drzemią w młodości, o tym, że „nie ma takiego dołka, z którego nie można by się wygrzebać”, że trzeba uwierzyć w siebie i w drugiego, bo to pomaga poskładać rozpadający się świat.

OD CZASÓW TERAKOWSKIEJ NIE BYŁO TAK MOCNEJ, PRAWDZIWEJ KSIĄŻKI O MŁODZIEŻY, JEJ ŚWIECIE, JEJ LĘKACH I TĘSKNOTACH.

źródło opisu: okładki: